φοβάμαι..

Κάθομαι και σκέφτομαι ποιο θα είναι το μέλοον των παιδιών μου,των παιδιών μας σε αυτόν τον τόπο,που βαδίζει ολοένα προς το χειρότερο...που φτάνει στο αδιέξοδο... Με μία κυβέρρνηση ανίκανη να φέρει σε πέρας το έργο που της ανατέθηκε από το λαό,που συνεχώς εμφανίζει προβλήματα που "πρώτη" φορά συναντάει... Που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να υποβαθμίζει το επίποδο ζωής μας,προς δικός της συμφέρον,στο όνομα της χώρας μας... Από τη μια σου έρχεται να γελάς με όλα αυτά τα παράλογα που συμβαίνουν,από την άλλη όμως θέλεις να το βάλεις στα πόδια όσο πιο γρήγορα γίνεται...και να πας που;κάπου που θα είσαι ένας ξένος;που θα σε δείχνουν με το δάχτυλο και θα λένε "τον καημένο...είχε την ατυχία να γεννηθεί Έλληνας..." Είναι πολλοί αυτοί που μάζεψαν τα πράγματα τους κι έφυγαν,αφήνοντας πίσω τους δικούς τους ανθρώπους στην προσπάθειά τους να μπορέσουν να τους προσφέρουν ένα καλύτερο αύριο...νέεοι άνθρωποι που είδαν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται... Και όσοι μείναμε πίσω,είμαστε νευρικοί και έτοιμοι να ορμήξουμε σε όποιον πάει να μας πλησιάσει...κλεινόμαστε στον εαυτό μας και στα προβλήματα μας,χωρίς να μπορούμε να ευχαριστηθούμε τις μικρές στιγμές ευτυχίας που ζούμε καθημερινά... Φοβάμαι...φοβάμαι για το ανύπαρκτο αύριο...για το μέλλον των παιδιών μου...για την ζωή που δεν μου επιτρέπουν να τους προσφέρω...για το γέλιο που μου στέρησαν χωρίς να φταίω...για το αν καταφέρω να αντέξω σε όλη αυτή την κρίση..φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα,όπως λέει και ο Βασίλης....το κράτος με τιμωρεί...όχι μόνο εμένα,όλους μας.Μας τιμωρεί που ζούμε σε συτή τη χώρα,που δουλεύουμε για τα απαραίτητα...που κάναμε το λάθος να τους ψηφίσουμε για να τους επιτρέψουμε να μας καταστρέψουν...  Πώς να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια,όταν βλέπω πως δεν κάνουμε κάτι για να αντιδράσουμε...όταν καθόμαστε στον καναπέ μας και απλά κλαίμε την μοίρα μας;οταν βλέπω πως μας ξεπουλάνε και μας υποχρεώνουν να γίνουμε "δούλοι" τους; Βαρέθηκα να φοβάμαι!!! Ναι,έχουμε πιάσει πάτο,αλλά δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε άλλο να μας υποβαθμίζουν...όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή..όχι για μας,όχι για την χώρα μας αλλά για τα παιδιά μας!Τους το χρωστάμε!Αρκετά γονατίσαμε,δεν νομίζεται;Ηρθε ο καιρός να τινάξουμε τις σκόνες από πάνω μας και να αντιδράσουμε.Αν αυτοί είναι γαϊδούρια,εμείς θα γίνουμε το σαμάρι τους και μάλιστα τόσο σφιχτό που θα πονέσουν... Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι το μέγεθος του προβλήματος και να παλέψουμε για την λύση του.Για να έχουν ξανά μέλλον τα παιδιά μας.Για να υπάρξει αύριο...για να γυρίσει η ευτυχία στις καρδιές μας... -